We hebben vanmorgen zeeën van tijd. Zoals gezegd vertrekken we pas rond twee uur ‘s middags van de camping. We staan dus laat op, maken uitgebreid koffie en een warm ontbijt en reshuffelen de spullen in de auto’s. Enkelen gaan zwemmen in de oceaan, tweehonderd meter verderop, ook al is het water ook hier nog erg fris. De anderen rommelen wat aan hun auto of werken hun dagboeken bij. Er komt een bakker langs met nog warme kleine stokbroodjes. Hij lijkt verdacht veel op de visser van gisteravond trouwens… We kopen twee broodjes voor 1000 Ouguiya (ruim 3 Euro!). Mauritanië is zeker niet goedkoop, al betalen we de mensen waarschijnlijk hele weeksalarissen voor hun producten.

Rond twee uur zijn we startklaar en vertrekken we weer. We rijden eerst naar het dorp waar we nog wat vage formaliteiten met de gendarme moeten afhandelen. Dit suurt bijna een half uur. Emile gebruikt de tijd om met wat kinderen in de straat te dansen. Vervolgens rijden we het strand op, voor de korte route naar de volgende camping. Uiteindelijk rijden we vandaag nog geen 60 kilometer, zodat we rond 16:00 alweer op onze volgende kampeerplaats, op 100 meter van het strand. Het laatste stukje is nog een aardige uitdaging voor de 2WD’s in ons groepje, maar we hoeven er maar drie van de zes uit te trekken.

Het is wel een mooie plek waar we ons kamp bouwen. We zetten de auto’s in een halve cirkel, waarbinnen we de tenten neerzetten. Als het gaat schemeren koken we samen met Paul, Michiel, Saffron en Karin een soort buffet van onze pasta Bolognese en hun Indiase curry met rijst. We drinken er thee en water bij. Tegen zessen lopen twee soldaten met geweren vanaf de verderop gelegen weg ons kamp in. Ze hadden ons in de verte zien aankomen en komen even poolshoogte nemen. Ze maken een vriendelijk praatje en geven ons hun telefoonnummers, voor het geval we ze die nacht nodig mochten hebben. Daarna lopen ze weer terug naar hun post.

Na het eten zetten we met een man of 15 de stoelen en stretchers bij elkaar en maken een vuur van wrakhout dat we op het strand sprokkelen. Uiteindelijk zitten we tot ruim middernacht rond het vuur. Na een uurtje komen ook enkele mensen van mede-teams uit het andere kampje 100 meter verderop bij ons zitten. Er blijken wederom voldoende flessen bier, wijn en zelfs whisky meegesmokkeld te zijn. Het is een lange, gezellige avond.