Amsterdam Dakar Challenge 2008 blog – Sightseeing in Dakar

Dakar2008_1639 Dakar2008_1648

Vandaag weer een rustdag. Eigenlijk een beetje veel van het goede, na de fijne en goede rustdag op de Zebrabar. Vooral omdat het voor ons nog niet echt als een finish voelt zouden we het niet erg vinden om meteen door te rijden. Maar goed, we kunnen in Senegal niet vrij rijden zonder douanier, dus maken we er maar iets van.

Gelukkig is er wel iets te doen. Rond 11 uur proberen we alle auto’s op het strand te zetten voor een finish foto. Helaas is de twee kilometer door het mulle zand van de camping naar het oceaan strand maar voor een paar auto’s te halen. Alle 4×4’s komen er met gemak, en ook Jaap en Mario komen zonder hulp (nou ja, noem een V6 met 200pk maar zonder hulp) op het strand. Alle andere auto’s blijven al na enkele tientallen meters steken. We slepen een paar Volvo’s naar het strand, maar moeten al snel besluiten dat een foto hier onbegonnen werk is. Dus slepen we de Volvo’s weer terug naar de weg. We zijn er lekker een paar uurtjes mee bezig, waarna we dan maar geen foto maken. We springen nog even in het zwembad en gaan iets eten.

Rond 13:00 besluit een groepje (Sylvia, Paula, Bas, Joost en Joost) de stad Dakar in te gaan en ik ga graag met ze mee. Het duurt bijna een uur eer we een taxi voor ons zessen hebben geregeld, maar rond tweeën hobbelen we in een oude open Landrover richting de grote stad, op zo’n 30 kilometer van ons resort. Het begint goed en we rijden door leuke dorpjes en over leuke marktjes. Maar eenmaal in de stad begrijpen we de nadelen van de open auto. Als we uiteindelijk na anderhalf uur in de file tussen jaren 50 en 60 vrachtwagens te hebben gereden in de haven aankomen, zijn we geradbraakt en hebben we zere kelen en ogen van de vreselijke smog. Wat een smerige drukke stad en wat een slechte wegen!

Maar goed, om 4 uur gaat de boot naar Ile de Goree, het slaveneiland voor de kust van Dakar. Een eiland dat in haar geheel op de Unesco werelderfgoedlijst staat. Het is half vier als we kaartjes kopen dus we hebben nog genoeg tijd voor een ijsje en iets te drinken. Omdat we als buitenlander de duurste kaartjes moeten kopen hebben we wel toegang tot de zachte banken in de VIP lounge, waar we ons ijsje opeten en wachten op vertrek. Geheel on-Afrikaans mogen we om vijf voor vier aan boord en gaat om 4 uur de motor aan. Een Duitse kapitein misschien…? Enfin, we vertrekken mooi op tijd en genieten van de korte zeereis naar het oude koloniale eiland.

Ile de Goree was een van de hoofdplaatsen van de slavenhandel. Het werd als zodanig ingericht door de Portugezen, al snel gevolgd door de Nederlanders (vandaar de naam, het is vernoemd naar het Zuid Hollandse eiland Goeree). Samen bouwden deze kolonisten meer dan 40 slavenhuizen, waar slaven werden verzameld, gekeurd en ‘opgeslagen’ voordat ze op een van de vele slavenschepen de overtocht naar de nieuwe wereld maakten. Later namen de Engelsen en de Fransen deze slavenhuizen van de Nederlanders over. Pas in 1722 verlieten de laatste slaven het eiland. Een van deze oude slavenhuizen is nu ingericht als monument voor de slavenhandel en een mooi museum. We worden hier rondgeleid door een van de museum medewerkers, die ons vanwege de gevoeligheid van het onderwerp als aparte blanke groep meeneemt door het museum. Het is een indrukwekkende en emotionele ervaring. We leren over de gruwelijke omstandigheden waaronder de slaven als vee werden behandeld en werden opgesloten, vrouwen en kinderen incluis. Schandalig dat onze voorouders dit gebouw ooit hebben neergezet en schandalig dat uitgerekend Nederland een van de laatste landen was die de slavernij afschafte.

Dakar2008_1656 Dakar2008_1655

Het eiland is een prachtig geconserveerde plek. Doordat er geen motorvoertuigen rijden, maar het wel gewoon bewoond wordt, krijg je het idee in de 17e eeuw rond te lopen. Overal mensen en dieren op stoffige zandstraten tussen oude, soms afgebrokkelde huizen. Hogerop op het eiland wonen veel kunstenaars, die hun waren uitgebreid op straat aanbieden. Veel schilderwerk, maar ook batiks en zelfs originele kunst uit afval. Onze gids neemt ons mee naar het hoogste punt, waar het oude Franse geschut (uit 1902, het grootste geschut van Afrika) werekloos en verroest richting de stad Dakar wijst. Bij dit fort is de film ‘The guns of Navarone’ opgenomen, waarbij de steile kliffen rondom het eiland als decor fungeerden voor de geallieerde aanvallen op het Italiaanse Navarone. Best aardig om te zien. Ook staat hier een modern monument dat de verbintenis aangeeft tussen de Afrikanen in Afrika, Noord-Amerika en Europa.

Na ons bezoek aan het kleine eiland, dat je in twee uur gewoon helemaal kunt rondlopen, nemen we de boot terug naar het vasteland. We willen in Dakar-City even rondkijken en iets eten. We lopen de haven uit naar de Place de l’Independance, waar we geld pinnen. Vervolgens zoeken we – belaagd door enkele tientallen snuisterijen-verkopers – een restaurant uit in de Lonely Planet. Het is al donker en we hebben honger, dus zoeken we iets dichtbij. We lopen vervolgens naar een aardig Frans-Senegalees restaurant in een zijstraat en genieten van de airco en koel bier. Vervolgens eten we een uitgebreide maaltijd van Afrikaanse specialiteiten en regelen via onze ober taxi’s terug naar Lac Rose. Het is nog niet superlaat als we aankomen, dus drinken we nog een biertje en checken nog eens onze mails voordat we echt gaan slapen. Morgen wordt weer een lange reisdag.

Dakar2008_1677

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *