Eindelijk is het zover. De finish-etappe! Een ogenschijnlijk eenvoudige route van Saint Louis via Louga en Thies naar Lac Rose bij Dakar. Slechts 270 kilometer, zonder grensovergangen, maar wel in kolonne onder begeleiding van onze douanier. Er is veel verwarring over onze vertrektijd. Volgens het roadbook gaan we vroeg, maar uiteindelijk vertrekken we pas rond het middaguur. Dus eerst ruim tijd voor een ontbijtje en rustig de boel opruimen. Als we net vertrokken zijn volgt rond half een de langste tankbeurt ooit. Met 16 auto’s in konvooi, waarvan er zeker 12 moeten tanken bij één pomp, duurt dit bijna een uur. Maar goed, we zijn in Afrika en weten dat je gewoon geduldig moet blijven. Gezellig veel tijd om met de andere challengers te kletsen.
Als we rond een uur uit het dorpje met de pomp vertrekken rijden we best lekker door. De Verwaterboys met de Audi voorop en redelijk goede wegen. Aan het landschap zien we dat we steeds verder van de echte Sahara geraken. Er verschijnen Baobabs (apenbroodbomen) en kokospalmen in het landschap. Ook zien we steeds meer rieten hutten en echte typisch Afrikaanse compounds met takken afscheidingen langs de weg. We rijden nu in een streep richting Dakar en rond 5 uur is het zo ver, we komen aan op camping Keur Salim in Niama, aan Lac Rose! We hebben het gehaald! Een team heeft een fles Prosecco uit Nederland weten mee te smokkelen en die trekken ze naast het zwembad open. Het feit dat de drank zo warm is als hete thee lijkt niemand echt te deren. Een paar tellen later liggen de eerste challengers in het zwembad! Het eerste zwembad van de hele route!
Camping Keur Salim is meer een bungalowpark dan een camping. We kunnen slapen in ronde lemen bungalows op het benedenterrein, in een bedouientent in het zand van het boventerrein of gewoon in je eigen tent, die je gewoon naast het zwembad in het zand kunt zetten. We kiezen voor een mooie witte bedouientent met twee echte bedden er in. Ondanks het mulle zand krijgen we ook onze auto de zandbult opgereden (met zachte banden, met een aanloopje in de tweede versnelling in de 4×4-laag). Ook Jaap komt gewoontegetrouw met de Audi met gemak naar boven. De Lada en de Range Rover hebben meer problemen, maar komen met wat duwen en trekken ook naast de tenten te staan. Ook voor de 4×4 Eend van Daan lijkt het zand weinig problemen op te leveren. De motorfietsen hebben wel wat hulp nodig, maar met een aantal mensen en veel gas komen ook deze boven.
Het wordt een gezellige avond. Met een biertje in het zwembad, met goed draadloos internet voor het contact met thuis en een goede keuze aan maaltijden is het hier best vol te houden. We maken er een lange avond van, al blijven we niet meer bij het kampvuur voor de tenten zitten en liggen rond 1 uur ‘s nachts in bed. Morgen hebben we hier een rustdag.
NB: Deze camping is de officiële finish van de Amsterdam-Dakar Challenge. Toch hebben we allebei niet het gevoel hier te finishen. We moeten nog ruim 5 dagen en er is hier eigenlijk niets dat op een finish lijkt. Geen spandoek, geen ontvangstcomité, geen bericht van de organisatie, helemaal niets… We moeten er volgens het roadbook zelf een feest van maken. Dat doen we ook wel, maar dat doen we eigenlijk elke avond al een beetje, en dat zal hier ook niet stoppen. Wat ons betreft is dit geen finish. Die volgt pas over 5 dagen in Gambia. De Challenge gaat gewoon door!